İnsanın varoluş amacı, hayatının anlamı kendini aramak,kendini bulmak temelindedir. Bir de bunlara ilham veren hikayeler vardır. İnsan tüm bu hikayeleri okur ya da tanık olur. Bu hikayeler,anlar insanın karakterinde büyük bir odak noktası olarak kalır. Hikayelerin içindeki karakterlerin kişilikleri genelde bu bağlamda çok örnek alınmaz ama mücadeleleri,başardıkları, yaptıkları işe duydukları tutku bunlar çok önemli şeyler olarak kalır.
İşte Kobe Bryant bunlardan biriydi. Nasıl ki Dostoyevski büyük bir yazardır ama sorunlu bir insandır.Kobe'nin de tecavüz skandalından beri pek sevilecek yanı kalmamıştır insan olarak. Fakat sportif bir karakter olarak baktığınızda gerçek bir ikondur. Tüm kariyeri boyunca bizi ekran başında kitleyen o doyumsuz anların baş aktörlerinden biri dün korkunç bir şekilde can verdi. Üstelik üzerinde titrediği biricik kızı Gigi ile birlikte.
Kobe Bryant'ın katıldığı bir televizyon programında hayranlarının ona senin neden bir oğlun yok, senin bir oğlun olmalıydı ve yeteneklerini onda yaşatmalıydın şeklinde sitemlerine o, -hayır benim bir kızım var ve ben onda yaşayacağım diye cevap verdiğini anlatıyordu. Kızı ile çalıştıklarının videoları sık sık düşüyordu birlikte kenarda maç izlerken ona bilgelikle anlattığı o anlar biz maç izlerken küçük,sıcak anılar olarak kalıyordu.
Kobe'nin etki altına aldığı zümre inanılmaz genişti. Onunla beraber büyüyen jenerasyonun sadece basketbola ilgi duyduğunu sanmıyorum, çoğu insana tutkusuyla da ışık oldu, yaptığı işe çenesini çıkartarak, tırnaklarıyla kazıyarak kendisini adayarak başarmak gibi.
Aslında tüm bu satırları yazarken biraz kendime de şaşırıyorum doğrusu. Çünkü ben koyu bir Celtics taraftarıyım. Kariyeri boyunca Kobe'nin hep karşısında oldum,hep rakibini destekledim. Kaybettiğinde sevindim,kazandığında sinirlendim. Ama bir şeyi asla yapmadım. Saygısızlık. O bunu hiç hak etmedi çünkü, rakiplerine hep büyük bir saygı duydu. Yaklaşık 15 yıldır NBAyi takip ediyorum bunun son 10 yılı gece maçlara kalkmalı bir takip haline geldi. Gecenin 4ünde bir kış günü Lakers-Celtics maçına uyanmak çoğu kişiye göre delilik ama işte bu bir tutku aslında. Bu tutku bize sahadaki böyle ikon oyunculardan bulaşan bir şey.
Dünya bir tiyatro sahnesi, çoğumuz seyircide olsak her an o sahnenin bir parçası olabilecek bir kıvılcımı arıyoruz aslında. Ve bu insanlar bize bu kıvılcımı nasıl yakalayabileceğimizi gösteren isimler oluyor. Ben Dostoyevski sayesinde büyük bir yazar olmak istiyorum örneğin, bir başkası Tesla sayesinde büyük bir bilim insanı olmak istiyor, gene bir başkası Kobe sayesinde çok büyük bir sporcu olmak. Başlangıç noktaları, ilham perileri bunlar insanın hayatında, kendi varoluş sebebini bulmasında büyük ana etkenler. Kobe'de bunlardan, hatta en önemli figürlerden oldu. Tüm dünyanın yasa boğulması da bu yüzden
Trajedinin boyutunu arttıran en önemli sebeplerden biri de kızı Gigi'nin aynı olayda hayatını kaybetmesi oldu. Baba-kız yepyeni bir hikaye yaratabilir ve tüm dünyaya bunu izletebilirlerdi. Yarım kalan bir hikaye daha, fazlasıyla kalp kırıcı.
Tüm hatıralar için teşekkürler mamba. #RIP
İşte Kobe Bryant bunlardan biriydi. Nasıl ki Dostoyevski büyük bir yazardır ama sorunlu bir insandır.Kobe'nin de tecavüz skandalından beri pek sevilecek yanı kalmamıştır insan olarak. Fakat sportif bir karakter olarak baktığınızda gerçek bir ikondur. Tüm kariyeri boyunca bizi ekran başında kitleyen o doyumsuz anların baş aktörlerinden biri dün korkunç bir şekilde can verdi. Üstelik üzerinde titrediği biricik kızı Gigi ile birlikte.
Kobe Bryant'ın katıldığı bir televizyon programında hayranlarının ona senin neden bir oğlun yok, senin bir oğlun olmalıydı ve yeteneklerini onda yaşatmalıydın şeklinde sitemlerine o, -hayır benim bir kızım var ve ben onda yaşayacağım diye cevap verdiğini anlatıyordu. Kızı ile çalıştıklarının videoları sık sık düşüyordu birlikte kenarda maç izlerken ona bilgelikle anlattığı o anlar biz maç izlerken küçük,sıcak anılar olarak kalıyordu.
Kobe'nin etki altına aldığı zümre inanılmaz genişti. Onunla beraber büyüyen jenerasyonun sadece basketbola ilgi duyduğunu sanmıyorum, çoğu insana tutkusuyla da ışık oldu, yaptığı işe çenesini çıkartarak, tırnaklarıyla kazıyarak kendisini adayarak başarmak gibi.
Aslında tüm bu satırları yazarken biraz kendime de şaşırıyorum doğrusu. Çünkü ben koyu bir Celtics taraftarıyım. Kariyeri boyunca Kobe'nin hep karşısında oldum,hep rakibini destekledim. Kaybettiğinde sevindim,kazandığında sinirlendim. Ama bir şeyi asla yapmadım. Saygısızlık. O bunu hiç hak etmedi çünkü, rakiplerine hep büyük bir saygı duydu. Yaklaşık 15 yıldır NBAyi takip ediyorum bunun son 10 yılı gece maçlara kalkmalı bir takip haline geldi. Gecenin 4ünde bir kış günü Lakers-Celtics maçına uyanmak çoğu kişiye göre delilik ama işte bu bir tutku aslında. Bu tutku bize sahadaki böyle ikon oyunculardan bulaşan bir şey.
Dünya bir tiyatro sahnesi, çoğumuz seyircide olsak her an o sahnenin bir parçası olabilecek bir kıvılcımı arıyoruz aslında. Ve bu insanlar bize bu kıvılcımı nasıl yakalayabileceğimizi gösteren isimler oluyor. Ben Dostoyevski sayesinde büyük bir yazar olmak istiyorum örneğin, bir başkası Tesla sayesinde büyük bir bilim insanı olmak istiyor, gene bir başkası Kobe sayesinde çok büyük bir sporcu olmak. Başlangıç noktaları, ilham perileri bunlar insanın hayatında, kendi varoluş sebebini bulmasında büyük ana etkenler. Kobe'de bunlardan, hatta en önemli figürlerden oldu. Tüm dünyanın yasa boğulması da bu yüzden
Trajedinin boyutunu arttıran en önemli sebeplerden biri de kızı Gigi'nin aynı olayda hayatını kaybetmesi oldu. Baba-kız yepyeni bir hikaye yaratabilir ve tüm dünyaya bunu izletebilirlerdi. Yarım kalan bir hikaye daha, fazlasıyla kalp kırıcı.
Tüm hatıralar için teşekkürler mamba. #RIP
